Vuurtoren
Locatie: Zuidstraat
De vuurtoren van Westkapelle, bijgenaamd Westkapelle Hoog, Hoge licht of Zuiderhoofd is de grootste vuurtoren van Westkapelle. Deze toren vormt samen met het lage licht een lichtlijn naar het Oostgat in noordwestelijke richting.
Tevens vormt de vuurtoren samen met Lichtopstand Zoutelande een lichtlijn in zuidoostelijke richting. De toren is oorspronkelijk in 1470 gebouwd als bakstenen kerktoren van de Sint Willibrorduskerk. Gebouwd in een gotische bouwstijl; met forse steunboren en natuurstenen hoekblokken. De ingang bestaat uit een rechte bovendorpel in een geprofileerde spitsboog met driepasvulling. Hierboven een spitsboogvenster.
De verdere geledingen hebben spitsboogvensters en nissen (deels van zgn. maaswerk). Let op de zijkanten op de galmgaten. Zij hadden een functie tijdens het in gebruik zijn als kerk. Aan de achterkant van de toren is goed te zien waar deze met “het schip” van de kerk verbonden waren.
In 1817 heeft men hierop een licht met een roodkleurige bovenbouw geplaatst naar ontwerp van J. Valk. In 1831 is door een brand de kerk verwoest. De toren alleen bleef ongeschonden staan. De toren bestaat uit zes verdiepingen en heeft een totale hoogte van 53 meter. De hoogte tot het wandelplatform bedraagt 38 m. De vuurtoren staat aan het begin van de hoofdstraat genaamd de Zuidstraat, is onbemand en op gezette tijden geopend voor het publiek. Het publiek kan dan de toren beklimmen tot het dak van de toren. De roodkleurige bovenbouw met daarin het optiek is niet toegankelijk voor het publiek. Het licht, bestaande uit een draaiend optiek, heeft een sterkte van 2.600.000 cd (kaarsen) en is zichtbaar op 28 zeemijlen (plm. 45 km). Het lichtkarakteristiek bestaat uit een schittering iedere 3 seconden.
Wetenswaardigheden
1458 Bouw gestart
1470 Bouw voltooid
1818 Licht ontstoken; eerste vuurtoren in Ned. Waar geen kolenvuur maar walvisolie gebruikt werd (15 lampen)
1831 Er breek een grote brand uit; de kerk totaal verwoest en wordt verwijderd
1855 Het rode plaatijzeren gedeelte wordt bovenop de toren geplaatst.
1907 Elektrificatie
1946 Na WO II wordt er een hulplicht aangebracht
1951 Licht opnieuw ontstoken; Lichtsterkte 2,6 miljoen kaarsen
1966 Monumentenstatus
1981 Volautomatisch
179 treden; tot bij het draaioptiek 216 treden
4 lenzen ; 1 lamp van 2000 watt
Positie: 51°31.752′ N 3°26.832′ E
Piet Mondriaan
locatie: vuurtoren
De vuurtoren is bekend geworden door de schilderijen van Piet Mondriaan (1872-1944). Van hem zijn uit de jaren 1908-1910 vijf schilderijen en één tekening van de toren bekend.
Zijn komst naar Walcheren in 1908 was van groot belang voor zijn ontwikkeling als kunstenaar.
Graf P. R. Campert
locatie: vuurtoren
Petrus Remco Campert werd per 1 mei 1905 gemeentearts van Westkapelle. Hij was de vader van de bekende schrijver / dichter Jan Campert en de opa van Remco Campert. Hij overleed op 47 jarige leeftijd te Westkapelle. De kinderen van de familie Campert groeiden op tussen de Westkappelse kinderen. Herman, de broer van Jan, had zelfs een bijnaam en werd “Den Turk” genoemd. Dokter Campert nam het initiatief tot oprichting van een vrijzinnig kerkje, alwaar hij ook op het orgel speelde. Het kerkje was gebouwd op de hoek van de Molenwal en de Molenweg.
Herdenkingsmonument
Locatie: vuurtoren
Westkapelle was ten gevolge van de geallieerde bombardementen op het dorp en de dijk op 3, 17 en 29 oktober 1944 en de daaropvolgende landing op 1 november buitengewoon zwaar getroffen en grotendeels verwoest. 152 inwoners overleefden dit oorlogsgeweld niet. De bevolking trok noodgedwongen weg en vond onderdak in de omliggende dorpen, vooral Domburg en Oostkapelle.
Bij de verdere bevrijding sneuvelden nog eens 28 Westkappelaars, die op dat moment verbleven in Domburg, Oostkapelle en Arnemuiden. Toen Westkapelle op 1 november werd bevrijd woonden er nog maar drie gezinnen in het dorp. Nog in diezelfde maand maakte de Dienst Droogmaking Walcheren van Rijkswaterstaat een begin met het dijkherstel, maar pas op 3 oktober 1945, precies één jaar na het bombardement werd het dijkgat gesloten. Op 12 oktober 1945 kon definitief gezegd worden “De dijk is dicht”. Van de 650 gezinnen waren er naar schatting 500 die niets meer hadden dan wat door hen op het moment van de ramp kon worden weggedragen. Voor zestien mensen die nooit werden teruggevonden is er een monument opgericht. Daarnaast is er een graf van een onbekende geallieerde militair.
